گوارش
سندرم روده تحریک پذیر چیست؟ علل، علائم، تشخیص و درمان آن
فروردین
سندرم روده تحریک پذیر ترکیبی از ناراحتی شکم یا درد و مشکل در عادات روده است: یا بیشتر یا کمتر از حد معمول (اسهال یا یبوست) یا مدفوع متفاوت (نازک ، سفت ، نرم یا مایع). پزشکان سندرم روده تحریک پذیر را با نامهای دیگری از جمله:
- کولیت سندرم روده تحریک پذیر
- کولیت مخاطی
- کولون اسپاستیک
- روده بزرگ عصبی
- روده اسپاستیک
چهار نوع شرایط وجود دارد:
- سندرم روده تحریک پذیر با استرس
- سندرم روده تحریک پذیر با کاهش وزن
- سندرم روده تحریک پذیر همراه با اسهال
- سندرم روده تحریک پذیر همراه با یبوست
سندرم روده تحریک پذیر تهدید کننده زندگی نیست و احتمال ابتلا به سایر بیماری های روده بزرگ مانند کولیت اولسروز ، بیماری کرون یا سرطان روده بزرگ را افزایش نمی دهد. اما این می تواند یک مشکل طولانی مدت باشد که نحوه زندگی شما را تغییر می دهد. افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر ممکن است بیشتر در محل کار یا مدرسه از دست بدهند و احساس کنند که قادر نیستند در فعالیتهای روزانه شرکت کنند. برخی از افراد ممکن است نیاز به تغییر تنظیمات کاری خود داشته باشند: تغییر کار در خانه ، تغییر ساعت کار یا حتی کار نکردن.
این بیماری زنان را بیشتر از مردان مبتلا می کند. برخی از افراد علائم جزئی دارند. با این حال ، برای دیگران علائم زیاد است و زندگی روزمره را مختل می کند. در فروشگاه هایپرارگانو انواع محصولات ارگانیک، بدون گلوتن و سالم برای مصرف افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر موجود است.
سندرم روده تحریک پذیر چیست ؟
سندرم روده تحریک پذیر همچنین به عنوان روده بزرگ اسپاستیک ، روده بزرگ تحریک پذیر ، کولیت مخاطی و کولیت اسپاستیک شناخته می شود. این بیماری جدا از بیماری التهابی روده است و به سایر بیماری های روده ارتباطی ندارد. سندرم روده تحریک پذیر گروهی از علائم روده ای است که معمولاً با هم اتفاق می افتد. شدت و مدت زمان علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با این حال ، آنها حداقل سه ماه برای حداقل سه روز در ماه دوام می آورند.
سندرم روده تحریک پذیر می تواند در برخی موارد باعث آسیب روده شود. با این حال ، این مرسوم نیست. سندرم روده تحریک پذیر خطر ابتلا به سرطان های دستگاه گوارش را افزایش نمی دهد ، اما همچنان می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی شما داشته باشد. در مورد روشهای خاصی که سندرم روده تحریک پذیر می تواند بر روده شما تأثیر بگذارد بیشتر بیاموزید.
علائم سندرم روده تحریک پذیر
علائم سندرم روده تحریک پذیر معمولاً شامل موارد زیر است:
- گرفتگی
- درد شکم
- نفخ و گاز
- یبوست
- اسهال
غیر معمول نیست که افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر دچار یبوست و اسهال شوند. علائم سندرم روده تحریک پذیر همیشه پایدار نیستند. آنها می توانند حل شوند ، فقط برای بازگشت. با این حال ، برخی از افراد علائم مداوم دارند.
علائم سندرم روده تحریک پذیر در مردان
علائم سندرم روده تحریک پذیر در مردان همان علائم در زنان است. با این حال ، تعداد بسیار کمی از مردان علائم خود را گزارش کرده و به دنبال درمان هستند.
درد سندرم روده تحریک پذیر
درد سندرم روده تحریک پذیر ممکن است شبیه گرفتگی باشد. با این گرفتگی ، حداقل دو تجربه زیر را خواهید داشت:
- مقداری تسکین درد پس از دفع مدفوع
- تغییر در دفعات دفع مدفوع
- تغییر در ظاهر مدفوع شما
تشخیص سندرم روده تحریک پذیر
پزشک سندرم روده تحریک پذیر را بر اساس علائم تشخیص میدهد.
آیا رژیم خاصی را در پیش گرفته اید یا گروه های غذایی خاصی را برای مدتی حذف کرده اید تا هرگونه حساسیت غذایی را رد کنید.
نمونه مدفوع را برای رد عفونت مورد بررسی قرار دهید.
آزمایش خون برای بررسی کم خونی و رد بیماری های خارجی انجام دهید.
انجام کولونوسکوپی:کولونوسکوپی معمولاً تنها در صورتی انجام می شود که پزشک مشکوک باشد علائم شما ناشی از کولیت ، بیماری التهابی روده (بیماری کرون) یا سرطان است. در مورد روند تشخیص سندرم روده تحریک پذیر بیشتر بدانید.
هیچ آزمایش آزمایشگاهی خاصی وجود ندارد که بتواند سندرم روده تحریک پذیر را تشخیص دهد. پزشک شما بررسی می کند که آیا علائم شما با تعریف سندرم روده تحریک پذیر مطابقت دارد یا نه ، و ممکن است آزمایش هایی را برای رد شرایط انجام دهد مانند:
- حساسیت یا عدم تحمل غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز و عادات غذایی نامناسب
- داروهایی مانند داروهای فشار خون بالا ، آهن و برخی داروهای ضد اسید
- کمبود آنزیم در جایی که لوزالمعده آنزیمهای کافی برای هضم یا تجزیه مناسب غذا آزاد نمی کند
- بیماریهای التهابی روده مانند کولیت اولسروز یا بیماری کرون
- پزشک شما ممکن است برخی از آزمایشات زیر را برای تصمیم گیری در مورد ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام دهد:
- سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی انعطاف پذیر برای بررسی علائم انسداد یا التهاب در روده ها
- در صورت داشتن سوزش سر دل یا سوء هاضمه اندوسکوپی فوقانی
- آزمایش خون برای بررسی کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون) ، مشکلات تیروئید و علائم عفونت
- آزمایش مدفوع برای خون یا عفونت
- آزمایش عدم تحمل لاکتوز ، حساسیت به گلوتن یا بیماری سلیاک
- آزمایش هایی برای بررسی مشکلات ماهیچه های روده
درمان سندرم روده تحریک پذیر
هیچ درمانی برای سندرم روده تحریک پذیر وجود ندارد. در ابتدا ، پزشک ممکن است از شما بخواهد تغییراتی در شیوه زندگی خود ایجاد کنید. این داروهای خانگی معمولاً قبل از استفاده از دارو پیشنهاد می شود. در مورد انواع مختلف درمان سندرم روده تحریک پذیر بیشتر بدانید.
تقریباً همه افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر می توانند کمک بگیرند ، اما هیچ درمان واحدی برای همه موثر نیست. شما و پزشک شما باید با هم کار کنید تا برنامه درمانی مناسب برای مدیریت علائم خود را بیابید.
بسیاری از موارد می توانند علائم سندرم روده تحریک پذیر را تحریک کنند ، از جمله برخی غذاها ، داروها ، وجود گاز یا مدفوع و استرس احساسی. شما باید بیاموزید که محرک های شما چیست. ممکن است لازم باشد تغییراتی در شیوه زندگی خود ایجاد کرده و دارو مصرف کنید.
داروهای خانگی برای سندرم روده تحریک پذیر
برخی از داروهای خانگی یا تغییر شیوه زندگی ممکن است بدون استفاده از دارو به تسکین علائم سندرم روده تحریک پذیر شما کمک کند. نمونه هایی از این تغییرات شیوه زندگی عبارتند از:
- شرکت در تمرینات بدنی منظم
- کاهش نوشیدنی های کافئین دار که باعث تحریک روده می شوند
- خوردن وعده های غذایی کوچکتر
- کاهش استرس
- مصرف پروبیوتیک ها
داروها برای درمان سندرم روده تحریک پذیر
انواع زیر برای درمان سندرم روده تحریک پذیر استفاده می شود:
مواد حجیم کننده ، مانند پسیلیوم ، سبوس گندم و فیبر ذرت ، به کند شدن حرکت غذا از طریق دستگاه گوارش کمک می کند و همچنین ممکن است به تسکین علائم کمک کند.
آنتی بیوتیک ها مانند ریفاکسیمین می توانند میزان باکتری های روده شما را تغییر دهند. شما به مدت 2 هفته قرص مصرف می کنید. این می تواند علائم را تا 6 ماه کنترل کند. اگر آنها برگشتند ، می توانید دوباره تحت درمان قرار بگیرید.
سایر درمانها می توانند به علائم سندرم روده تحریک پذیر کمک کنند:
درد شکم و نفخ: داروهای ضد اسپاسم می توانند اسپاسم ماهیچه های روده بزرگ را کنترل کنند ، اما کارشناسان مطمئن نیستند که این داروها کمک کننده هستند. آنها همچنین دارای عوارض جانبی هستند ، مانند خواب آلودگی و یبوست ، که آنها را برای برخی افراد انتخاب بدی می کند.
داروهای ضد افسردگی همچنین ممکن است به تسکین علائم در برخی افراد کمک کند.
پروبیوتیک ها ، که باکتری های زنده و مخمرهایی هستند که برای سلامتی شما ، به ویژه دستگاه گوارش مفید هستند.
یبوست: لیناکلوتید یک کپسول است که یک بار در روز با معده خالی ، حداقل 30 دقیقه قبل از اولین وعده غذایی خود در روز مصرف می کنید. با کمک به دفعات بیشتر حرکت روده ، به رفع یبوست کمک می کند. این برای هیچ کس 17 سال یا کمتر نیست. شایع ترین عارضه دارو اسهال است.
Lubiprostone می تواند سندرم روده تحریک پذیر را با یبوست در زنان درمان کند در صورتی که سایر درمانها کمکی نکرده است. مطالعات به طور کامل نشان نداده است که در مردان خوب عمل می کند. عوارض جانبی شایع شامل تهوع ، اسهال و درد شکم است. عوارض جانبی جدی تر ممکن است شامل غش ، تورم بازوها و پاها ، مشکلات تنفسی و تپش قلب باشد.
نشان داده شده است که پلکاناتید (یبوست) یبوست را بدون عوارض جانبی معمول گرفتگی و درد شکم درمان می کند. قرص یکبار در روز را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد. این کار باعث افزایش مایع گوارشی در روده و تشویق حرکات منظم روده می شود.
پلی اتیلن گلیکول یک ملین اسمزی است و باعث می شود آب در مدفوع باقی بماند و در نتیجه مدفوع نرم تری ایجاد می شود. این دارو ممکن است برای کسانی که نمی توانند مکمل های فیبر غذایی را تحمل کنند ، بهترین عملکرد را داشته باشد.
تگاسرود یک دارو برای زنان است. این کار با سرعت بخشیدن به حرکت در روده شما کار می کند. این اثر زمان باقی ماندن مدفوع در روده را کوتاه می کند و به کاهش علائم مانند درد شکم و یبوست کمک می کند.
تناپانور حرکات روده را افزایش می دهد و درد شکم را کاهش می دهد.
اسهال: آلوسترون می تواند به تسکین درد معده و کند شدن روده برای تسکین اسهال کمک کند ، اما ممکن است عوارض جانبی جدی داشته باشد ، بنابراین فقط برای زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر-D شدید استفاده می شود که علائم دیگر آنها هیچ کمکی نمی کند.
ترشح کننده های اسید صفراوی داروهای کاهنده کلسترول هستند. به صورت خوراکی ، با اتصال اسیدهای صفراوی و کاهش تولید مدفوع در روده ها کار می کنند.
Eluxadoline برای کمک به کاهش انقباضات روده ، گرفتگی شکم و اسهال تجویز می شود.
لوپرامید (ایمودیوم) با کند کردن حرکت روده عمل می کند. تعداد حرکات روده را کاهش می دهد.
هنگام مصرف داروهای سندرم روده تحریک پذیر ، از جمله ملین ها ، توصیه های پزشک خود را رعایت کنید که اگر از آنها به دقت استفاده نکنید ، می تواند عادت ایجاد کند.
رژیم سندرم روده تحریک پذیر
برای برخی از افراد ، تغییرات رژیم غذایی می تواند در تسکین علائم بسیار موثر باشد. از آنجا که علائم سندرم روده تحریک پذیر در افراد مبتلا به این بیماری متفاوت است ، رویکردهای تغییر رژیم غذایی باید متفاوت باشد.
معمولا با چند تغییر اساسی در رژیم غذایی و فعالیت ها ، سندرم روده تحریک پذیر با گذشت زمان بهبود می یابد. در اینجا نکاتی برای کمک به کاهش علائم وجود دارد:
از مصرف کافئین (در قهوه ، چای و نوشابه) خودداری کنید.
فیبر را با غذاهایی مانند میوه ها ، سبزیجات ، غلات کامل و آجیل به رژیم غذایی خود اضافه کنید.
حداقل سه تا چهار لیوان آب در روز بنوشید.
سیگار نکشید.
آرامش را بیاموزید ، چه با ورزش بیشتر و چه با کاهش استرس در زندگی.
میزان مصرف شیر یا پنیر را محدود کنید.
بیشتر از وعده های غذایی کوچک به جای وعده های غذایی بزرگ استفاده کنید.
غذاهایی را که می خورید ثبت کنید تا بتوانید بفهمید کدام غذاها در دوره سندرم روده تحریک پذیر ایجاد می کنند.
محرک های معمول غذایی عبارتند از فلفل قرمز ، پیاز سبز ، شراب قرمز ، گندم و شیر گاو. اگر نگران دریافت کلسیم کافی هستید، می توانید آن را از غذاهای دیگر مانند بروکلی ، اسفناج ، سبزی شلغم ، توفو ، ماست ، ساردین ، ماهی قزل آلا با استخوان ، آب پرتقال و نان غنی شده با کلسیم یا مکمل های کلسیم دریافت کنید.
مدیریت رژیم غذایی در هنگام ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر ممکن است کمی زمان بیشتری ببرد اما اغلب ارزش تلاش را دارد. تغییر مقادیر یا حذف برخی غذاها مانند لبنیات ، غذاهای سرخ شده ، قندهای غیرقابل هضم و لوبیا ممکن است به کاهش علائم مختلف کمک کند. برای برخی افراد ، افزودن ادویه جات و گیاهانی مانند زنجبیل ، نعناع فلفلی و بابونه به کاهش برخی علائم سندرم روده تحریک پذیر کمک کرده است. در مورد نحوه ارتباط برخی غذاها با علائم سندرم روده تحریک پذیر بیشتر بدانید.
