بیماری خود ایمنی و انواع آن کدامند ؟

بیماری خود ایمنی (Autoimmune Disease)، دریک بیماری خود ایمنی ، سیستم ایمنی قسمتی از بدن مانند مفاصل یا پوست را به عنوان عامل خارجی اشتباه می گیرد ، اتوآنتی بادی آزاد می کند و به سلول های سالم حمله می کند.

بیماریهای خود ایمنی

بیماری خود ایمنی شرایطی است که در آن سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به بدن شما حمله می کند.به طور معمول ، سیستم ایمنی بدن می تواند تفاوت بین سلول های خارجی و سلول های شما را تشخیص دهد.اختلالات سیستم ایمنی باعث فعالیت غیرعادی کم یا بیش از حد سیستم ایمنی می شود. در مواردی که سیستم ایمنی بیش از حد فعال است ، بدن به بافتهای خود حمله می کند و به آن آسیب می رساند. بیماریهای نقص ایمنی ، توانایی بدن در مبارزه با عوامل خارجی را کاهش می دهد و باعث آسیب پذیری در برابر عفونت ها می شود.

در پاسخ به یک محرک ناشناخته ، سیستم ایمنی ممکن است تولید آنتی بادی هایی را آغاز کند که به جای مبارزه با عفونت ها ، به بافت های بدن حمله می کنند. درمان بیماری های خود ایمنی به طور کلی بر کاهش فعالیت سیستم ایمنی متمرکز است.

برخی از بیماریهای خود ایمنی تنها یک اندام را هدف قرار می دهند. دیابت نوع 1 به لوزالمعده و لوپوس اریتماتوز سیستمیک، کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

عوامل خطر در بیماری سیستم ایمنی

پزشکان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث نقص سیستم ایمنی بدن می شود. با این حال ، برخی افراد بیشتر از دیگران به بیماری خود ایمنی مبتلا می شوند.

بر اساس یک مطالعه در سال 2014 ، زنان به میزان 2 تا 1 در مقایسه با مردان به بیماری خود ایمنی مبتلا می شوند. اغلب این بیماری در سنین باروری در زنان (15 تا 44 سالگی) شروع می شود.برخی از بیماریهای خود ایمنی بیشتر در گروه های قومی شایع هستند.

برخی از بیماری های خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس و لوپوس در خانواده ها مشاهده می شود.

از آنجا که شیوع بیماری های خود ایمنی در حال افزایش است ، محققان گمان می کنند که عوامل محیطی مانند عفونت ها و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا حلال ها نیز در آن دخیل هستند.

“رژیم غذایی غربی” یکی دیگر از عوامل خطر مشکوک برای ایجادیک بیماری خود ایمنی است. تصور می شود که خوردن غذاهای پرچرب ، پر قند و بسیار فرآوری شده با التهاب مرتبط است که ممکن است واکنش ایمنی را ایجاد کند. با این حال ، این به اثبات نرسیده است.

به دلیل واکسن ها و ضد عفونی کننده ها ، امروزه کودکان مانند گذشته در معرض میکروب ها نیستند. عدم قرار گرفتن در معرض آن می تواند سیستم ایمنی بدن آنها را مستعد واکنش بیش از حد به مواد بی ضرر کند.

محققان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث بیماری های خود ایمنی می شود. ژنتیک ، رژیم غذایی ، عفونت ها و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی ممکن است در این زمینه دخیل باشند.

14 بیماری شایع خود ایمنی

بیش از 80 بیماری خودایمنی مختلف وجود دارد. در اینجا 14 مورد از رایج ترین آنها ذکر شده است.

1. دیابت نوع 1

لوزالمعده انسولین تولید می کند که سطح قند خون را تنظیم می کند. در دیابت نوع 1 ، سیستم ایمنی به سلول های پانکراس حمله کرده و آنها را از بین می برد.

نتایج بالای قند خون می تواند منجر به آسیب رگ های خونی و اندام هایی مانند قلب ، کلیه ها ، چشم ها و اعصاب شود.

2. آرتریت روماتوئیدRA

سیستم ایمنی بدن آنتی بادی هایی تولید می کند که به لایه داخلی مفاصل متصل می شوند. سپس سلولهای سیستم ایمنی به مفاصل حمله کرده و باعث التهاب ، تورم و درد می شوند. در صورت عدم درمان ، آرتریت روماتوئید باعث آسیب تدریجی مفصل می شود. آرتریتروماتوئیدبا داروهای مختلف خوراکی یا تزریقی بیش فعالی سیستم ایمنی را کاهش می دهد.

بر خلاف آرتروز ، که معمولاً افراد را در سنین بالاتر مبتلا می کند ، آرتریتروماتوئید می تواند از 30 سالگی یا زودتر شروع شود.

3. پسوریازیس

در پسوریازیس فعالیت سیستم ایمنی باعث تحریک سلول های پوستی می شود و پلاک های نقره ای و پوسته پوسته روی پوست ایجاد می کند.

تا 30 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس نیز در مفاصل خود دچار تورم ، سفتی و درد می شوند. به این بیماری آرتریت پسوریاتیک گفته می شود.

4. مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس به غلاف میلین ، پوشش محافظتی که سلول های عصبی را احاطه کرده است ، در سیستم عصبی مرکزی شما آسیب می رساند. آسیب به غلاف میلین سرعت انتقال پیام ها را بین مغز و نخاع شما به سایر نقاط بدن شما را کند می کند.این آسیب می تواند منجر به علائمی مانند بی حسی ، ضعف ، مشکلات تعادل و مشکل در راه رفتن شود. این بیماری انواع مختلفی دارد که با سرعت های

5. لوپوس اریتماتوز سیستمیکSLE

لوپوس یک بیماری پوستی به دلیل بثورات در پوست ایجاد می کند. شکل سیستمیک آن بسیاری از اندام ها از جمله مفاصل ، کلیه ها ، مغز و قلب را تحت تاثیر قرار می دهد.

درد مفاصل ، خستگی و بثورات شایع ترین علائم هستند.

6. بیماری التهابی روده

بیماری التهابی روده IBD  شرایطی که باعث التهاب دیواره روده می شود. هر نوع بیماری التهابی روده بخش متفاوتی از دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار می دهد.

بیماری کرون هر قسمت از دستگاه گوارش را از دهان تا مقعد ملتهب کند.

کولیت اولسراتیو فقط پوشش روده بزرگ (کولون) و راست روده را تحت تأثیرقرار میدهد.

7. بیماری آدیسون

بیماری آدیسون بر غدد فوق کلیوی تأثیر می گذارد ، که هورمون های کورتیزول و آلدوسترون و هورمون های آندروژن را تولید می کند. داشتن مقدار کمی کورتیزول می تواند بر نحوه استفاده و ذخیره کربوهیدرات ها و قند (گلوکز) توسط بدن تأثیر بگذارد. کمبود آلدوسترون منجر به از دست دادن سدیم و پتاسیم اضافی در جریان خون می شود.علائم شامل ضعف ، خستگی ، کاهش وزن و قند خون پایین است.

8. بیماری گریوز

بیماری گریوز به غده تیروئید در گردن حمله می کند و باعث تولید بیش از حد هورمون هامی شود. هورمونهای تیروئید مصرف انرژی بدن را که متابولیسم نامیده می شود ، کنترل می کنند.

مصرف بیش از حد این هورمون ها باعث افزایش فعالیت های بدن شده و علائمی مانند عصبی بودن ، ضربان قلب سریع ، عدم تحمل گرما و کاهش وزن را ایجاد می کند.یکی از علائم این بیماری برجستگی چشم است که به اگزوفتالموس معروف است.

9. سندرم شوگرن

این وضعیت به غدد که باعث چرب شدن چشم و دهان می شوند ، حمله می کند. علائم سندرم شوگرن خشکی چشم و خشکی دهان است که مفاصل یا پوست را تحت تاثیر قرار میدهد.

10. تیروئید هاشیموتو

در تیروئیدیت هاشیموتو ، تولید هورمون تیروئید کاهش می یابد. علائم شامل افزایش وزن ، حساسیت به سرما ، خستگی ، ریزش مو و تورم تیروئید (گواتر) است.

11. میاستنی گراویس

میاستنی گراویس بر تکانه های عصبی تأثیر می گذارد که به مغز در کنترل ماهیچه ها کمک می کند. هنگامی که ارتباط اعصاب به ماهیچه ها مختل می شود ، سیگنال ها نمی توانند ماهیچه ها را به سمت انقباض سوق دهند.

شایع ترین علامت اش ضعف عضلانی است که با فعالیت بدنی بدتر می شود. اغلب ماهیچه هایی که حرکات چشم ، باز شدن پلک ، بلع و حرکات صورت را کنترل می کنند درگیر هستند.

12. واسکولیت خود ایمنی

در واسکولیت خود ایمنی، سیستم ایمنی به رگ های خونی حمله می کند. التهاب ناشی از آن عروق و رگها را تنگ کرده و باعث می شود خون کمتری در آنها جریانیابد.

13. کم خونی

بیماری خود ایمن باعث کمبود پروتئین ساخته شده توسط سلولهای پوشش معده شده و در جذب ویتامینB12 از غذا با مشکل مواجه می شود. فرد دچار کم خونی می شود.کم خونی در افراد مسن بیشتر شایع است. بر اساس یک مطالعه در سال 2012 ، این بیماری 0.1 درصد از افراد را به طور کلی ، اما تقریبا 2 درصد از افراد بالای 60 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.

14. بیماری سلیاک

افراد مبتلا به بیماری سلیاک نمی توانند غذاهای حاوی گلوتن ، پروتئینی که در گندم ، چاودار و سایر محصولات غلات وجود دارد ، بخورند. زیرا دستگاه گوارش دچار التهاب می شود.

یک مطالعه معتبر در سال 2015 اشاره کرد که بیماری سلیاک حدود 1 درصد از مردم در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد. تعداد بیشتری از مردم حساسیت به گلوتن را گزارش کرده اند ، که یک بیماری خود ایمنی نیست ، اما می تواند علائم مشابهی مانند اسهال و درد شکم داشته باشد.

علائم بیماری خود ایمنی

علائم اولیه بسیاری از بیماریهای خود ایمنی بسیار مشابه هستند ، مانند:

• خستگی
• درد ماهیچه ها
• تورم و قرمزی
• تب درجه پایین
• مشکل در تمرکز
• بی حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا
• ریزش مو
• بثورات پوستی

بیماری ها نیز می توانند علائم منحصر به فرد خود را داشته باشند. به عنوان مثال ، دیابت نوع 1 باعث تشنگی شدید ، کاهش وزن و خستگی می شود. بیماری التهاب روده باعث درد شکم ، نفخ و اسهال می شود. استفاده از تقویت

علائمی مانند خستگی ، دردهای عضلانی ، تورم و قرمزی می تواند نشانه های یک بیماری خود ایمنی باشد. علائم ممکن است با گذشت زمان ظاهر شوند.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت مشاهده علائم بیماری خود ایمنی به پزشک مراجعه کنید. بسته به نوع بیماری که دارید ، ممکن است لازم باشد به متخصص مراجعه کنید.

روماتولوژیست بیماریهای مفصلی مانند آرتریت روماتوئید و سایر بیماریهای خود ایمنی مانند سندرم شوگرن را درمان می کند.

متخصصان گوارش بیماری های دستگاه گوارش مانند سلیاک و بیماری کرون را درمان می کنند.

پزشکان غدد درون ریز، بیماری گریوز ، تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری آدیسون را درمان می کنند.

متخصصین پوست بیماری های پوستی مانند پسوریازیس را درمان می کنند.

تشخیص بیماریهای خود ایمنی

هیچ آزمایشی نمی تواند بیشتر بیماری های خود ایمنی را تشخیص دهد. پزشک شما از ترکیبی آزمایشات و بررسی علائم و معاینه فیزیکی برای تشخیص استفاده می کند.

آزمایش آنتی بادی یکی از اولین آزمایش هایی است که پزشکان انجام میدهند.یک آزمایش مثبت به این معنی است که شما ممکن است یکی از این بیماری ها را داشته باشید ، اما دقیقاً تأیید نمی کند که به کدام مبتلا هستید.

سایر آزمایشات به دنبال آنتی بادی های خاصی هستند که در بیماری های خود ایمنی خاص تولید می شوند. پزشک ممکن است آزمایشات غیر اختصاصی را برای بررسی التهاب  انجام دهد.

درمان بیماری های خود ایمنی

درمان ها می توانند پاسخ ایمنی بیش فعال را کنترل کرده و التهاب را کم کنندیا حداقل درد و التهاب را کاهش دهند. داروهای مورد استفاده برای درمان این شرایط عبارتند از:

• رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم نیز ممکن است به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید.

درمان اصلی بیماریهای خود ایمنی با داروهایی است که التهاب را کاهش داده و پاسخ ایمنی بیش فعال را آرام می کند. درمان نیز می تواند به تسکین علائم کمک کند. . با رعایت رژیم غذایی ارگانیک و مصرف محصولات ارگانیک از فروشگاه هایپرارگانو سبک زندگی خود را اصلاح کرده و سلامتی خود را صدچندان کنید.